Michał Bajor - FORUM

Karline

źródło: e-teatr

Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza Warszawa
Scena 61

tytuł realizacji: Brel
sztuka: Brel (Jacques Brel)

data premiery: 1985-04-14
reżyseria: Emilian Kamiński, Wojciech Młynarski
przekład tekstów: Wojciech Młynarski
scenariusz: Emilian Kamiński
choreografia: Janusz Józefowicz
scenografia: Marcin Stajewski
muzyka: Jacques Brel
opracowanie muzyczne: Janusz Stokłosa
przygotowanie wokalne: Monika Raczyńska

Obsada:

* Agnieszka Fatyga
* Grażyna Strachota
* Michał Bajor
* Marian Opania
* Emilian Kamiński

program sztuki w tym wywiady z W. Młynarskim i J. Brelem:

[link widoczny dla zalogowanych]

*****************

zdjęcia z realizacji

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

Karline

fragment wywiadu 'Przyjacielowi wybacza się więcej'
opowiadają Janusz Stokłosa i Janusz Józefowicz

Przeniesiemy się 28 lat wstecz? Do dnia, w którym Janusz po raz pierwszy zobaczył Janusza.

J.S.: Opowiesz o tym?

J.J.: Wciąż dobrze pamiętam tamten dzień. W warszawskim teatrze Ateneum Janusz był kierownikiem muzycznym, a ja jeszcze wtedy studentem, który trafił tam, aby stworzyć choreografię do spektaklu z piosenkami Jaques’a Brela. Przedstawienie reżyserował Emilian Kamiński, piosenki przetłumaczył Wojciech Młynarski. Ateneum było w tamtym okresie liczącym się w Warszawie teatrem, z wielkimi nazwiskami. Pamiętam, że dopadł mnie „kompleks pierwszej próby”. Długo nie mogłem stanąć przed aktorami, bałem się. Na scenie Marian Opania, Emilian Kamiński, Edyta Geppert, Michał Bajor. Bałem się kompromitacji. Dlatego zbierałem się do tej próby jakieś trzy dni...

J.S.: A ja zapamiętałem to tak: przychodzi do nas Emilian Kamiński i mówi: „Mam takiego kolegę – świetny chłopak – który przygotuje choreografię”. Wojtek Młynarski, który był absolutnym autorytetem, powiedział do Emiliana: „Niech przyjdzie”. Janusz miał pojawić się we wtorek, o godzinie 10, na próbie choreograficznej. Przychodzimy we wtorek, mija godzina, następna, Janusza nie ma. Emilian próbował do niego dzwonić, szukać go. W środę tak samo. W końcu w czwartek przychodzi Emilian i obwieszcza: „Koledzy, dzisiaj Janusz przyjdzie na pewno. Nie mógł wcześniej, bo się rozchorował”. Czekamy, mijają dwie godziny, wszyscy czymś zajęci, już lekko znudzeni, Wojtek Młynarski siedzi z rozłożoną przed nosem gazetą. I wreszcie pojawia sięJanusz... Widział pan, jak wszedł na wywiad?

J.S.: Nie. Był w szczególny sposób wyprostowany. (Janusz Stokłosa wstaje, pokazuje, jaką pozę ma wchodzący Józefowicz – jest lekko wychylony do przodu) Tak było i wtedy. Ubrany w skórzany, cieniutki krawacik. Widać było od razu, że jest co najmniej po dwóch dniach picia. Nie zdążyliśmy nic powiedzieć, kiedy on zaczął wyjaśniać: wydarzyło się to i to. Padła lista wszystkich możliwych kataklizmów: powodzi, burz... Młynarski nawet na sekundę nie przerwał czytania gazety podczas jego opowieści. Dopiero kiedy Janusz skończył, powiedział: „No to co robimy?”. Zaczęliśmy próby od piosenki „Bruksela”, która otwierała cały spektakl. Tylko ten jeden utwór był ćwiczony i przygotowywany około miesiąca. Później już żartowaliśmy sobie: „O, próbujemy »Brukselę«”. Ale to dlatego, że aktorzy nie tańczyli, nie potrafili ruszać się w określony sposób. Na przykład Emilian Kamiński wciąż pytał, czy on może tylko skoczyć, a potem wbić nóż w stół. Kiedy po miesiącu obejrzeliśmy „Brukselę”, wiadomo było, że spektakl będzie fantastyczny.

Karline

Polska Kronika Filmowa

[link widoczny dla zalogowanych]